یارا دیار خسته ام حالی غم افزا یافته
طبع ملولم در رخش طومار شکوا یافته
گوید زبان حال او از مردن آمال او
زخمی است پای و بال او دردش دوا نایافته
دانی چه باشد درد مان ؟ جغرافیای زردمان
کز دولت خونسرد مان حکمی مجزّا یافته
تُرکیم و چون تیزیم ما مشمول تبعیضیم ما
غیرت برانگیزیم ما چون بـبر بلوا یافته
این خاک مأنوس شرر پایان خیر و بدو شر
دارد دنیزی محتضر برمرگ امضا یافته
این نیمه جان ِ شبه شط جسمش بریده از وسط
از خسروان مملکت ردّ تقاضا یافته
نک مرد تدبیر و امید از پتک هم ساز د کلید
آرد به جا قول و نوید آن بخت برنا یافته
نطع شجاعت افکند رسم جفا بر هم زند
سدها ی شطها بشکند با دست بالا یافته
در سردسیر حادثه عصیان نماید وسوسه
چون نوجوان مدرسه حل معما یافته
فریاد خط کز دفترش گشته سمند مضمرش
فرقی ندارد در برش گم کرده را با یافته
ستر مدارا بردرد از سد طغیان بگذرد
خوف و خطر بر جان خرد کو درس هیجا یافته
در مهد دانش پروری کو رسم داد و داوری ؟
طفل زبان مادری هشدار لالا یافته
در خلق آزادیش کو؟ برخاک آبادیش کو ؟
مطلوب بنیادیش کو ؟ کز متن یاسا یافته
خالیست در صحن عمل اصل پانزده را محل
زیرا زحُکّـام دغل تکلیف ملغا یافته
گر زین تظلم نامه ها برپا شده هنگامه ها
بی شک به یمن خامه ها توفیق عظما یافته
گر مرغ شعرم از بیان جولان دهد در آسمان
از عشق آذربایجان پرواز درنا یافته
من از دیار آتشم در شعر خاقانی وشم
کز چامه های سرکشم سر، سور غوغا یافته
آن فحل را کودک منم خاقانی کوچک منم
پاتک پی یِ هر تک منم چون کوهِ آوا یافته
مدّاح روباهان نییم از نام و نان مستغنیم
آتشفشان معنیم ، در سینه ها جا یافته
بس کن شجاعا کت غرض باشد حماسه نی رجز
ای وجد وجدان را عوض زین شعر شیوا یافته
فردا که توفان نمک قد بر فرازد تا فلک
دانای درد مشترک داند چه سان پا یافته
پس کی بُود بر محتضر مردان دولت را نظر ؟
روزی که کشور را کمر از فاجعه تا یافته!